Doubtful Sound: 'food for the soul'!
21 februari 2017 - Doubtful Sound, Nieuw-Zeeland
De z.g. "Overnight Cruise" op Doubtful Sound was in één woord overweldigend mooi.
Doubtful Sound is, met een lengte van 40 km, de op één na grootste fjord van Fiordland. Excursies op dit fjord bestaan altijd uit 2 boottochten. De eerste etappe gaat dwars over Lake Manapouri tot aan de West Arm. Dan stap je over op een bus, die je naar de fjord brengt, zo'n 20 km verderop. Daarbij passeer je de Wilmot Pass op 670 m hoogte.
Dit eerste stuk was al zo mooi, dat je foto's blijft maken. Maar het zou nog mooier worden.
Aangekomen bij de fjord stond de crew van de 'Fiordland Navigator' ons ( d.w.z. zo'n 60 passagiers) al op te wachten. Dit schip zou ons gaan rondvaren over de fjord én we gingen er overnachten. Ik sliep in een z.g. 'quad', een kleine cabine met 2 stapelbedden samen met 3 volkomen onbekende, andere vrouwen: Josephine uit NZ, Tamo uit Japan en Michelle uit Engeland. Het was alsof ik terugging naar mijn studenten tijd.
Op de een of andere manier ontstond er een enorme saamhorigheid tussen de passagiers en de geweldige bemanning. Iedereen praatte met iedereen, men genoot met elkaar van de indrukwekkend mooie natuur. Eerlijk gezegd werd ik af en toe emotioneel, zo mooi en zo ongerept is dit gebied. Het zet je aan tot reflectie.
We hadden enorm geluk met het weer: de dag van aankomst was het zonnig en de tweede dag bewolkt, maar wel droog. En dan te bedenken, dat het hier zo'n 200 dagen per jaar regent. De neerslag wordt niet aangeduid in millimeters, maar in meters: gemiddeld 6-9m per jaar.
Wat aan regen neerklettert zorgt overal waar de hellingen niet te steil zijn voor dicht groen in een gematigd regenwoud vol varens, mossen, epifyten en lianen. In het water zagen we tuimelaars en een kleine blauwe pinguïn. Op één van de rotsen een kolonie 'fur seals'.
We legden aan op een rustige plaats. Sommigen gingen kajakken, anderen, zoals ik, stapten over in een klein bootje om de vegetatie van dichtbij te bewonderen onder deskundige leiding van onze gids Carol.
Na een heerlijk buffet gaf Carol nog een interessante presentatie over het gebied. Rozig en moe kroop ik in mijn bedje en heb als een roos geslapen. De anderen gelukkig ook, want ik had uit voorzorg mijn anti-snurk beugeltje meegenomen!!!! En wie mij ooit heeft horen snurken op mijn snurk-app-lab snapt dat helemaal!
Om 6.30 werden we gewekt voor het ontbijt en ging ons schip weer varen. Het was nu bewolkt, maar dat gaf de bergen ook iets mysterieus.
Op onze terugtocht zette de kapitein zo'n 15 minuten de motoren af en konden we genieten van een complete stilte. Het water golfde als een zijden laken om onze boot en het enige, dat je hoorde, was het geluid van een nabije waterval. Iedereen zweeg en was even alleen met z'n eigen gedachten. 'Food for the soul'!
Toen we weer eenmaal terug waren bij Lake Manapouri, nam ik afscheid van Chris, Kasper, Ann, Josephine, Tamo, Michelle en nog een aantal andere passagiers. Voor mij onbekende mensen, die ik waarschijnlijk nooit meer terug zal zien, maar met wie ik een onbeschrijflijk mooie tocht heb gemaakt.
Rond lunchtijd was ik weer terug in Te Anau.
Nu had ik zondag al gezien, dat je hier helicopter-vluchten over Lake Te Anau kon maken. Maar de helicopters vliegen alleen maar, als er voldoende passagiers zijn, n.l. 3 per keer. Tot nu toe had ik pech. Dit keer had ik geluk! Jane en Al uit NZ zaten te wachten op een 3e passagier en toen stapte ik het booking-kantoortje binnen. Nou, jullie begrijpen, dat mijn beslissing om te gaan direct genomen werd: er waren 3 passagiers én het weer was goed om te vliegen.
25 minuten lang liet piloot Andy ons het prachtige meer en de bergen vanuit de lucht zien. Opnieuw genoot ik met 2 onbekende mensen van een heel bijzondere ervaring.
Met zoveel indrukken in mijn hoofd was het tijd voor een terrasje. Tijd om alles op te schrijven en te verwerken.
Morgen neem ik de bus naar Queenstown. "See you there!"
Wow! Al op het gym wilde ik naar Nieuw-Zeeland. Er hing een grote kaart aan de muur waar ik eindeloos naar kon kijken. Maar het is er nog nooit van gekomen. Door jouw verhalen krijg ik weer ongelooflijk veel zin om te gaan. Wat een prachtland!
Xx
En wij genieten al lezend en plaatjes kijkend met je mee!
Ben nu alweer benieuwd naar jouw volgende verslag!
bij bent, dus genieten van jou verslagen:) prachtig!!!
Agenten in de provincie Hawke's Bay in Nieuw-Zeeland hebben bij een vermeend drugslaboratorium honderden tuinkabouters gevonden.
De eigenaars van het huis verkochten de kabouters volgens de politie voor geld, waarmee zij drugs konden kopen.
De politie deed een inval in het huis omdat de eigenaars een extreem hoge energierekening hadden, wat kan wijzen op de illegale productie van drugs.
Behalve zo'n vierhonderd tuinkabouters trof de politie ook stenen roze sierflamingo’s en grote plantenpotten aan. Deze gaan op verkoopsites voor een paar honderd euro van de hand. De politie denkt dat de meeste tuinkabouters werden ingeruild voor methamfetamine oftewel crystal meth. "Ze worden vermoedelijk verpand voor meth", aldus een woordvoerder. "Het draait allemaal om meth."
De oostkust van Nieuw-Zeeland werd de afgelopen maanden geteisterd door een golf van tuinkabouterdiefstallen, melden lokale media.
Graag meer!!! (tegenstrijdig?)
Door je mooi reis verslag en foto's her beleef ik onze reis van bijna tien jaar geleden weer.Wat is het toch een geweldig mooi land! Zie uit naar het volgend verslag!
Heerlijk om je verhalen te lezen! Dank je wel