Wanaka

Het leuke en aangename om per bus te reizen is niet alleen, dat je lekker naar buiten kunt kijken en de omgeving in je op kunt nemen, je kunt ook heerlijk wegdromen en alles wat je beleefd hebt, laten bezinken.

Aangekomen in Wanaka, kreeg ik qua sfeer een beetje een Queenstown-gevoel, maar minder druk. Opnieuw een groot meer, Lake Wanaka, omringd door bergen en gezellige activiteit op en rond het water. Geen adrenaline-activiteiten, maar best veel jonge mensen, gezellige terrasjes. Mijn B&B voor de komende 3 nachten lag 7 min lopen van het busstation, dus m.b.v. mijn telefoon had ik die al snel  gevonden. I.t.t.  tot de zeer luxueuze Lakestone Lodge was mijn onderkomen nu een 'basic', maar prima B&B. Totaal andere sfeer, dat wel. Had een beetje 'heimwee' naar dat heerlijk rustige plekje bij Mt. Cook. 

Eerst maar eens het stadje verkennen, wat eten met een lekker wit wijntje erbij. Daarna als een roos 10 uur geslapen!

De volgende ochtend werd ik al om 8.45 opgehaald voor een z.g. Eco Adventure Tour. Op pad met James, een echte Kiwi, en 4 andere gasten: allemaal Nederlanders!! Na kennismaking ging het per boot naar Mou Waho eiland. 

Sinds de ontdekking van NZ heeft de mens de natuur hier schade toegebracht, direct door jacht en ontbossing, indirect door de invoer van vreemde dieren en planten waartegen het eco-systeem niet bestand was. Al met de eerste boten kwamen de ratten mee, die zich te goed deden aan eieren en jonge vogels. Tegenwoordig is er een plaag van konijnen, hermelijnen en possums. Er zijn talloze programma's op touw gezet om deze roofdieren te bestrijden. Las in de krant, dat er zelfs legaal een virus wordt losgelaten op de konijnen. Het doel is om NZ in 2050 vrij te hebben van deze schadelijke diersoorten (artikel op internet van juli 2016). Zo'n 700 soorten inheemse vogels, zeezoogdieren, insecten en planten gelden inmiddels als bedreigd.

Terug naar Mou Waho. Dit eiland is een natuurreservaat zonder roofdieren. Zo'n 14 jaar geleden zijn hier 30 Weka's (bedreigde vogelsoort) uitgezet en inmiddels is hun aantal weer gegroeid tot 250. Het is heel mooi om te zien hoe vrijwilligers zich inzetten voor dit project en hoe de kinderen erbij betrokken worden. Onder begeleiding van onze deskundige gids James hebben we een wandeling van ongeveer een uur over het eiland gemaakt, genoten van het schitterende uitzicht op de Zuidelijke Alpen en op de top zelf meegebrachte koffie gedronken. Afsluitend hebben we symbolisch nog een boompje geplant, een bijzondere manier om onze 'sporen' achter te laten op deze mooie plek.

In de middag was het tijd voor weer een nieuwe ervaring met een andere gids, n.l. George, een gepensioneerde schapenboer. Per 4WD zijn we de bergen ingereden en hebben we West Wanaka Station bezocht: een grote schapenfarm met een afmeting van 30.000 acres (volgens George zijn dat ongeveer 17.000 voetbalvelden). De eigenaar van deze farm heeft 14.000 schapen, 12.000 runderen en even zovele herten. Als je deze getallen hoort, duizelt je het gewoon. Het hele gebied waar wij die middag doorheen zijn gereden, was van die ene boer. Als voor de winter de schapen uit de bergen gehaald moeten worden, wordt er gebruik gemaakt van een helicopter. Op de farm hebben we ook nog staan kijken hoe de schapen werden geschoren. Z.g. 'sheep shearing gangs' gaan van boerderij naar boerderij en doen niets anders dan de hele dag schapen scheren. Ik vond het net een tafereel uit een boek van John Steinbeck. Moest denken aan de "Grapes of Wrath"!

De laatste dag in Wanaka was weer een 'vrije' dag. Heerlijk rustig aangedaan, rondgeslenterd langs het meer, wat zitten lezen en vooral mijn hoofd even rust gegeven na weer zoveel verschillende indrukken. Geen dag is hetzelfde.

Overigens is hier op 1 maart de herfst begonnen!